De ĉiam, la homo trafiĝas de stranga miopeco : liaj okuloj fiksiĝas sur la nuno. Li malofte kapablas sufiĉe altiĝi por lucide aprezi la evoluon de la ĉirkaŭa mondo. Kaj tamen ! . . . Sufiĉas serene observi la historion de la homaro ab ties origino ĝis niaj tagoj, por konvinkiĝi, ke restas al li nur transirenda sed decidiga paŝo por esveni al matureco : agnoski la Mondan Civitanecon. Sojle de la tria jarmilo, la transirota paŝo multe pli facilas ol unuarigarde ŝajnas. La venonta generacio tuj esfaros ĝin. La aŭtoro estas ordinara civitano. Infano li travivis la peripetiojn de la Dua Mond-Milito. Adoleskanto li entuziasmiĝis por la ekonomia disvolviĝo de la okcidenta mondo. Vokita partopreni en unu el la lastaj konfliktoj de la kolonia erao, li meditis ties instruojn. Inĝeniero, trejnita en la dinamiko de la entreprenado, li aktivis kom sindikatisto kaj kom politika responsulo. Li akiris la sperton de entreprenestro kaj de loka elektito, sed li hodiaŭ depostulas nur la privilegion de la aĝo. Tiun, kiu laŭdire donas suplementon da prudento al kiuj esfinis sian vojiron. La leganto prijuĝos.